Ik kreeg onlangs weer inspiratie om iets te vertellen toen ik in de trein zat naar Nijmegen. Thuis keek ik terug naar mijn aantekeningen. Ik merkte dat ik een beetje weer achter liep. Meestal halen cabaretiers en columnisten het nieuws in, terwijl bij mij nog steeds het nieuws mij inhaalt. Nou zal ik geen landelijke bekendheid krijgen dus ik hoef me geen zorgen te maken dat door mijn column Stef Blok opstapt. Maar waarom bied deze man zijn excuses aan voor wat hij vind? Het is toch raar als hij er op terugkomt wat hij vind?  Ik zal het nog steeds niet met m eens zijn maar als hij dat gewoon vind en daarbij blijft is hij eerlijk en oprecht.

Ik kijk terug in mijn aantekeningen en zie dat ze dateerde van mei van dit jaar. Dat weet ik omdat ik had opgeschreven dat iedereen op Facebook  poste dat hij of zij stil is op 4 Mei.  Terwijl je dat  echt niet hoeft aan te geven wat normaal hoort te zijn.  Als er nou eens mensen zijn op Facebook die zeggen “ik-ben-niet-stil-omdat-het-me-niet-interesseert-en-het-dik-72-jaar-geleden-is-op-4-mei dan vind ik dat je het moet poste. Maar dat word dan weer niet gedaan. Eerlijk en oprecht. Uw merkt misschien al het thema van deze column.

In de trein naar Nijmegen ging ik naar de 4Daagse om, zoals ze dat noemen, mijn vader in te halen bij de finish. Ik had een boek meegenomen en ging in de stiltecoupé zitten. Vroeger zat ik daar zelden of nooit maar als ik er een keer zat  dan had  ik wel eens gezegd tegen mensen “joh maak je niet druk” of “ik hoef toch geen doofstommetje te spelen?” of “waarom is de stiltecoupé zo groot voor die paar die stilte willen hebben in een trein?” Dat laatste ben ik het nog wel mee eens.

Maar nu keek ik het dus vanuit mijn eigen perspectief. Dat ging verrassend heel lang goed. Totdat de laatste halte voor Nijmegen er een groep dagjesmensen aankwamen die constateerde dat de trein behoorlijk vol zat vanwege het grote festijn. Want niet alle mensen komen daar alleen maar om te lopen of om iemand op te wachten!

HIER IS NOG PLEK! MENSEN HIERHEEN! ZO! HE! HE! IK ZIT!

Die zin heb ik nooit begrepen. Mijn moeder zei dat ook altijd als ze ergens ging zitten. Tegen wie zeg je dat? We hebben allemaal kunnen zien inclusief jijzelf dat je bent gaan zitten. En als iemand dat niet heeft gezien zal het iemand aan zijn reet roesten dat jij bent gaan zitten. Word ik nou een mierenneuker vanuit de perspectief stiltecoupé boekenlezer? Ondertussen lopen de rest van de groep ook de coupe binnen.

O DIT IS EEN STILTECOUPE!

WAT?

EEN STILTEEEEH COOOUUUUPEEEEE!!!!

Dit ging nog een paar seconden door  over de stiltecoupé totdat ze allemaal zaten en best gehorig gingen praten alsof ze het nooit over een stiltecoupé hebben gehad. Ik merkte ook aan mezelf dat er ergens toch een vleugje irritatie naar boven kwam. Mijn eerste gedachte, en die vaak naar boven kwam drijven, neigde om op te staan en te zeggen

KUNNEN JULLIE MISSCHIEN EVEN STIL ZIJN IK PROBEER HIER TE LEZEN DIT IS EEN STILTECOUPÉ!!

Maar ik durfde het niet. Nou ja ik durfde het wel maar ik vond het ook raar om er wat van te zeggen. Wie ben ik om hun mond te snoeren? Een beetje de superieure stiltecoupe boekenlezer. Bovendien was het nog maar 10 minuten ook al voelde het als een half uur. Na over en weer in mijn hoofd of ik er nou wel of niet wat van ging zeggen hoor ik een dame 2 stoelen rechts zeggen

NEE ZE KAN DAAR GEWOON ZITTEN HOOR!!!

Er was een flinke discussie aan de gang , die ik u zal besparen,  en een vrouw voor me, die aan mijn kant stond, stond wel op en ging een betoog houden  dat als lijdraad  had waarom mensen niet heel even stil konden wezen?

NOU DE ENIGE DIE IK NOU HOOR PRATEN BENT U MEVROUW!!!  Zegt de dame die als eerste zat. Blijkbaar mag je in een stiltecoupé niet zeggen dat mensen stil mogen wezen. Voor de rest wel alles.

Ik had het natuurlijk voor deze mevrouw willen opnemen maar de feestgangende dagjesmensen waren niet voor reden vatbaar na zo’n uitspraak. Maar aan wiens kant ik ook stond ik heb met plezier naar al deze mensen gekeken en geluisterd. Waarom? Moet u dat nog vragen?